Z gęstwiny XX-wiecznych teorii krytycznoliterackich autor wydobywa niezwykle ciekawy trop – związki sacrum i literatury, w centrum rozważań stawiając zjawisko o wielkiej wadze w życiu literackim Francji – zjawisko krytyki literackiej, która wychodzi poza ramy bieżącego komentowania dzieł kultury i zadaje sobie pytanie metafizyczne, czym jest literatura – i na pytanie to daje odpowiedź chrześcijańską. Intelektualistów takich jak Ch. Du Bos, A. Béguin, H. Bremond, L. Lavelle czy G. Poulet, i wielu innych, łączy to, że uprawiają krytykę literacką inspirowaną przez przeżywanie chrześcijaństwa, do którego, co ciekawe, często trafiali już w dojrzałym wieku, bywa, że wręcz z antypodów – z nihilizmu, z socjalizmu, z agnostycyzmu, z rozdarcia – i owa wiara, którą nieraz tak nagle otrzymywali – nie z tradycji, ale z łaski – stawała się czymś tak fundamentalnym w ich życiu, że wyrażała się i manifestowała poprzez ich filozofię, ich twórczość i ich krytykę literacką.

Objętość: s. 306
Format: A-5
Oprawa: miękka
ISBN 978-83-65224-36-1
Rok wydania: 2015