Hipokrates, prawdopodobnie po raz pierwszy w dziejach medycyny, podjął próbę klasyfikacji chorób jako: ostrych, przewlekłych, endemicznych czy epidemicznych. Opisywał przypadki chorób zakaźnych stanowiących również współcześnie zagrożenie epidemiczne. Mimo że zwiększonej ilości opisywanych przez siebie objawów klinicznych nie łączył z przenoszeniem choroby z człowieka na człowieka, wyznaczył im stałe miejsce we współczesnej epidemiologii.

Księgi I i III już w starożytności były najbardziej podziwianymi Księgami Epidemii. To w Księdze I znajduje się jedna z naczelnych zasad etyki lekarskiej, wraz z innymi, nie mniej cennymi, wskazaniami dotyczącymi uprawiania sztuki medycznej: „[Lekarz] powinien zajmować się przedstawianiem przeszłości, poznawaniem teraźniejszości i przepowiadaniem przyszłości. [W praktyce lekarskiej należy hołdować] dwóm zasadom: pomagać lub [przynajmniej] nie szkodzić. Na sztukę [lekarską] składają się trzy czynniki: choroba, pacjent, lekarz. Lekarz jest sługą sztuki, a pacjent z pomocą lekarza musi walczyć z chorobą”.Czytaj dalej

(red.) Rafał Zapłata

_______________

Publikacja okolicznościowa związana z konferencją „Cyfryzacja w naukach o przeszłości i ochronie zabytków – analiza potencjału i zagrożeń”.

Wersja elektroniczna (PDF) dostępna na stronie: Czytaj dalej

Książka przedstawia fundacje artystyczne trzech prominentnych przedstawicieli rodu Paców linii kanclerskiej w XVII w. Aktywność na niwie sztuki podkanclerzego litewskiego Stefana Paca i jego synów: Krzysztofa Zygmunta i Mikołaja Stefana została omówiona na tle ich biografii i formacji kulturowo-estetycznej w kontekście szerokiej panoramy dziejów państwa polsko-litewskiego. Jest to pierwsza w literaturze przedmiotu analiza dokonań nieco dziś zapomnianych postaci dawnej Rzeczypospolitej.

Książka otrzymała nagrodę redakcji Przeglądu Wschodniego - DYPLOM.Czytaj dalej

(red.) Sławomir H. Zaręba, Marcin Zarzecki

__________________________________

Po 25 latach transformacji systemu szkolnictwa wyższego w Polsce, w dużej mierze związanej z wdrażaniem rozwiązań obowiązujących w Unii Europejskiej, trwa ożywiona debata na temat tego, jak powinien wyglądać współczesny uniwersytet. Model idealistyczny, w którym uniwersytet postrzegany jest przede wszystkim jako instytucja autonomiczna, jako miejsce poszukiwania prawdy o człowieku i otaczającej go rzeczywistości, przeciwstawiany jest modelowi korporacyjnemu, w którym uniwersytet to sprawnie działające przedsiębiorstwo, podporządkowane praktyce biznesowej. Autorzy zebranych w tomie tekstów, związani na co dzień ze środowiskiem akademickim, podejmują się diagnozy stanu polskiego szkolnictwa wyższego na tle innych krajów europejskich. Dostrzegając bolączki polskich uczelni, takie jak m.in. biurokracja, zbyt małe nakłady na badania naukowe czy niespójność uregulowań prawnych, szukają odpowiedzi na fundamentalne pytanie: jak przywrócić uniwersytetom należne miejsce w kulturze? Co zrobić, by polski uniwersytet był przygotowany na nowe wyzwania technologiczne, był konkurencyjny wobec uczelni europejskich, odpowiadał na zapotrzebowania rynku pracy, a jednocześnie nie zatracił swego charakteru universitas jako wspólnoty nauczających i nauczanych, platformy wymiany myśli, miejsca kształcenia elit społecznych, nie tylko w wymiarze naukowym, ale i etycznym? Jedno jest pewne: by podjąć działania naprawcze, konieczne jest tworzenie scenariuszy, które uwzględniać będą zmiany demograficzne, prawne, społeczne i ekonomiczne.Czytaj dalej

(red.) Milena Kindziuk

_________________

Okres 30 lat skłania do pogłębionej refleksji nad okolicznościami tej śmierci i nad jej znaczeniem. Zebrane w publikacji artykuły dotyczą tych dwóch aspektów: historycznego oraz religijnego. Mimo upływu trzech dziesięcioleci nadal nie wszystko jest jasne i wiadome. Autorzy poszczególnych tekstów z perspektywy lat analizują m.in. ówczesną propagandę medialną, reakcję społeczeństwa na śmierć ks. Popiełuszki, materiały MSW czy przedstawienie ks. Popiełuszki w aktach STASI.Czytaj dalej

Zbiór tekstów będących swoistym komentarzem do wydanej 24 maja 2015 r. encykliki Laudato si’ papieża Franciszka. Autorzy odnoszą się do zawartej w encyklice koncepcji ekologii integralnej z różnych perspektyw naukowych. Analizują przedstawiony w Laudato si’ kryzys cywilizacyjny, podejmują perspektywę prawa naturalnego, perspektywę etyczną, teologiczną – zwłaszcza teologii duchowości, przyglądają się zagadnieniu praw innych stworzeń wobec praw człowieka, analizują encyklikę poprzez pryzmat socjologii miasta, pokazują znaczenie dialogu politycznego. Znajdują się tu również teksty, które w różnych aspektach podejmują zagadnienie rozwoju zrównoważonego, do którego papież Franciszek szeroko odnosi się w swojej encyklice.Czytaj dalej