Humanistyka
(red.) Marcin Jewdokimow, Magdalena Łukasiuk, Socjologia zamieszkiwania. Narracje, dyfuzje, interwencje
Joanna Dziurzyńska, czw., 06/02/2016 - 13:25Produkt niedostępny - nakład wyczerpany
Książka jest efektem prac badaczy lokujących swoje zainteresowania w polu nauki określanym "socjologią zamieszkiwania". To zbiór tekstów poruszających problemy doświadczenia zamieszkiwania i udomowienia, z których czytelnik często nie zdaje sobie sprawy.
Książka dostępna w formacie PDF na Czytaj dalej
Małgorzata Łukaszuk, Doświadczenie i hermeneutyka. Prace o polskiej poezji nienowoczesnej
Joanna Dziurzyńska, śr., 05/18/2016 - 09:45Podstawę metodologiczną książki stanowi hermeneutyka, nadal będąca jednym z najważniejszych modeli dyskursu naukowego w obrębie współczesnego literaturoznawstwa i, ogólniej, humanistyki.
Autorka wyróżnia aspekt aksjologiczny interpretacji i jej funkcjonalne spojenie z lekturą rozumiejącą. Proponowaną w książce hermeneutykę osoby przeciwstawia dominującym dziś nurtom dekonstrukcyjnym, a zbliża np. do późnych prac semiotycznych M. Bachtina. Cezurą kulturową i estetyczną dla opisu najnowszych dokonań literackich jest w książce tradycja romantyczna i jej rozpoznania w pracach historyków i teoretyków literatury (np. Cz. Zgorzelskiego, M. Maciejewskiego, M.H. Abramsa, Ch. Taylora, H. Friedricha).
Do pobrania: SPIS TREŚCI i WSTĘP
Jerzy Kaczorowski, Studia z historii i teorii literatury
Joanna Dziurzyńska, czw., 05/05/2016 - 11:08„Literatura jest przedmiotem, który posiada swoje jasne centrum i peryferie, na których miesza się z ciemnością. Rozpoznaję ją jak tę jedyną, wyjątkową kobietę, po figurze, po oczach, gestach, zapachu, za którymi tęsknię i które chciałbym zatrzymać do końca.
Czy mogę jej przestać pragnąć i znudzić się nią? Uważam więc, że ten, kto chce, może zdefiniować literaturę (a kto nie chce, nie może). Ktoś zwrócił mi uwagę, że na okładce książki Kulturowe teorie literatury widnieje obraz rozrzuconych po pustyni kości. Ale przecież te kości wracają do życia w wizji Ezechiela. Co zatem czynić? Nie dać się «wrobić» i czytać. Czytać z miłością. Non abiate paura!”
Jerzy Kaczorowski niestrudzenie więc czyta i odnajduje wciąż nowe odpowiedzi na pytanie: czym jest literatura? Jest ona bytem autonomicznym, ekspresją indywidualnego ducha, darem, mistyką, zwiastowaniem… Złożoność dzieła literackiego i jego relacji z rzeczywistością oraz czytelnikiem sprawia, że odpowiedzi może być nieskończenie wiele. Z oceanu europejskiej refleksji teoretycznoliterackiej prof. Kaczorowski wyławia najciekawsze wątki, w tym jeden szczególnie mu bliski: obecność sacrum w literaturze. W obliczu postępującej desakralizacji i dechrystianizacji Europy temat ów nabiera nowej mocy.
Jerzy Kaczorowski absolwent, a potem pracownik naukowy KUL w Katedrze Teorii Literatury i Międzywydziałowym Zakładzie Badań nad Literaturą Religijną (do 1991 r.), następnie na Uniwersytecie Wileńskim (1997–2000); obecnie profesor UKSW. 1985 Kilkakrotny stypendysta Institut Catholique w Paryżu oraz Uniwersytetu Genewskiego. Zajmuje się metodologią badań literackich i teorią literatury; szczególny przedmiot jego zainteresowań stanowią inspiracje chrześcijańskie we francuskiej krytyce literackiej XX w. (w 2012 r. wyszedł I tom jego antologii Inspiracje chrześcijańskie we francuskiej krytyce literackiej XX w., a w 2015 r. zbiór Studia z francuskiej krytyki literackiej).Czytaj dalej
Wioletta Żórawska, Szkolne modele recepcji twórczości Cypriana Norwida do 2010 roku
Joanna Dziurzyńska, śr., 04/27/2016 - 07:55Śledzenie szkolnej recepcji pisarzy dużej miary jest zawsze czymś więcej aniżeli prostą czynnością filologa. Na komplikację odbioru Norwida składa się również fakt, że poeta rozpoznany został jako genialny pisarz i myśliciel stosunkowo późno. Refleksja nad szkolną recepcją autora Stygmatu jest zatem rekonstrukcją zawiłych ścieżek kulturowej aksjologii, czytelniczej wrażliwości, postaw i zapotrzebowań politycznych i społecznych charakterystycznych dla XX w.
Podjęta przez W. Żórawską próba całościowego badania obecności Norwida w szkolnej rzeczywistości prowadzi do ukazania kolejnych modeli recepcji twórczości autora Vade-mecum wyłaniających się w dwudziestoleciu międzywojennym, w rzeczywistości PRL, w czasie społeczno-politycznego przeobrażenia w ostatnim dwudziestoleciu minionego wieku oraz w pierwszej dekadzie XXI w. Odpowiadając na pytania: Jakie utwory poety czytano w szkole w poszczególnych okresach minionego stulecia? W jaki sposób przybliżano młodzieży twórcę i jego dzieła? Jakie kierunki lektury wyznaczano?, autorka sięga do mnóstwa różnorodnych materiałów – aktów normatywnych prawa oświatowego, podręczników szkolnych, poradników i instrukcji dla nauczycieli, publikacji prasowych z zakresu metodyki nauczania. Dokonuje też własnych badań socjometrycznych i powołuje się na najnowsze ustalenia norwidologii.Czytaj dalej
(red.) Dorota Kielak, Marta Makowska, Joanna Niewiarowska, Na granicy epok
Joanna Dziurzyńska, śr., 04/27/2016 - 07:49Podtytuł: O literackich dyskursach lat 1914-1918 w stulecie wybuchu I wojny światowej
Niniejsza publikacja to zbiór tekstów wygłoszonych podczas konferencji pt. Literackie dyskursy na granicy epok. O literaturze polskiej lat 1914–1918 w stulecie wybuchu I wojny światowej zorganizowanej na UKSW w maju 2015 roku. Autorzy prezentowanych szkiców przyjrzeli się różnym formom literackiego zapisu wojennych doświadczeń: dyskursowi fikcjonalnemu (Przerwa-Tetmajer, Żeromski, Augustynowicz), dokumentalnemu (kronika klasztorna w Jazłowcu), autobiograficznemu (pamiętniki żołnierzy, dziennik hrabiny Ehrenburg) oraz eseistycznemu (m.in. Chlebowski, Mazanowski, Kleiner, Dąbrowski). Czytaj dalej
Beata Spieralska-Kasprzyk, Summae Romanorum barbariei signum
Joanna Dziurzyńska, wt., 04/12/2016 - 09:22Studium językoznawcze mało znanego zabytku, jakim jest tak zwana „Kronika Benedykta z klasztoru św. Andrzeja”. Tekst ten prezentuje wiele cech charakterystycznych dla późnej łaciny (powstał w X wieku), sugerujących jednocześnie, że jego twórcy nie postrzegali jeszcze łaciny jako zupełnie odrębnego języka, innego niż język mówiony ówczesnych mieszkańców okolic Rzymu. Autorka zastosowała narzędzia krytyki tekstu i językoznawstwa diachronicznego celem pogłębienia wiedzy o tym późnym etapie rozwoju łaciny, a zarazem wczesnym etapie rozwoju języków romańskich.Czytaj dalej
- « pierwsza
- ‹ poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- …
- następna ›
- ostatnia »
